Bernardo Pisano Video
compositore e cantante italiano
- Italia
- compositore
Ultimo aggiornamento
2024-05-09
Aggiorna
Ryder Avital Gaillard Pisano Tremblay Brito Battistelli 2021
Listen to ‘deja vu’ out now: (http•••) Pre-order the debut album SOUR: (http•••) Co-starring - Talia Ryder Shop the deja vu collection: (http•••) Director - Allie Avital Production Co. - SMUGGLER x north of now Executive Producer - Elizabeth Doonan Creative Producer - Daniel Yaro Producer - Matisse Gaillard Assistant Director - Lynna Baculo Cinematography - Logan Triplett Steadicam - Renard Cheren Gaffer - Cole Pisano Grip - Colin Stoye Art Director - Jake Tremblay Production Designer - Natalia Brito Editor - Lindsey Nadolski Colorist - Kaitlyn Battistelli VFX - B.Art VFX Follow Olivia Rodrigo: Instagram: (http•••) Twitter: (http•••) Facebook: (http•••) YouTube: (http•••) TikTok: (http•••) Store: (http•••) Music video by Olivia Rodrigo performing deja vu. 2021 Olivia Rodrigo, under exclusive license to Geffen Records (http•••)
Pisano Knapik Benon Maliszewski Maliszewski 1931 1955 1958 1960 1961 1964 1965 1970 1973 1983 1986 1987 1991 1992 1994 2001 2006
Powyższa ścieżka dźwiękowa z opery Norma Vincenza Belliniego, tj. z arii tytułowej Normy jest formą uczczenia pamięci wspaniałej śpiewaczki i pedagoga śpiewu, jaką była a w pamięci i w sercu wielu wciąż jest - prof. Stanisława Marciniak-Gowarzewska. Utwór ten udostępnia się dzięki życzliwości i za zgodą Pani Reginy Gowarzewskiej, córki Stanisławy Marciniak-Gowarzewskiej. Poniżej pragnę przytoczyć kilka słów na temat Tej, która wcieliła się w postać Halki z opery "Halka" Stanisława Moniuszki. STANISŁAWA MARCINIAK-GOWARZEWSKA +••.••(...).2006) / artystka (solistka) Opery Śląskiej w Bytomiu (sopran dramatyczny) i wieloletni pedagog Akademii Muzycznej w Katowicach. Absolwentka Średniej Szkoły Muzycznej w Gliwicach w klasie śpiewu prof. Adriany Lenczewskiej, przedwojennej solistki Opery Warszawskiej i primadonny Teatru Wielkiego w Poznaniu. Edukację w Szkole Muzycznej uwieńczyła dyplomem z wyróżnieniem (1955). W l. 1955-1960 kontynuowała naukę na Wydziale Wokalnym Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej (obecnie: Akademia) w Katowicach, w klasie śpiewu prof. Adriany Lenczewskiej (do 1958) i prof. Wandy Łozińskiej (do 1960). Studia na Wydziale Wokalnym PWSM w Katowicach ukończyła (1960) z wyróżnieniem. W 1960 roku zdobyła pierwszą nagrodę podczas V Ogólnopolskiego Konkursu Śpiewaczego w Katowicach. Do sukcesu krajowego doszły laury międzynarodowe. W 1961 roku należała do czwórki najlepszych solistów na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Ferenca Erkela w Budapeszcie (Węgry) oraz w Tuluzie (Francja). W 1961 roku zdobyła Grand Prix (tj. pierwsze miejsce) w Międzynarodowym Konkursie Śpiewaczym „Bel canto" w Liege (Belgia). Debiut operowy odbyła w 1960 roku, na katowickiej scenie Opery Śląskiej. Wykonała wówczas partię tytułową w operze Giacomo Pucciniego / „Madame Butterfly". W 1964 roku została zatrudniona w Operze Śląskiej w Bytomiu. Debiutowała podczas premiery (3 grudnia 1964) „Holendra tułacza" Ryszarda Wagnera w roli Senty, córki Dalanda. Od czasu debitu należała już na stałe przez długie lata do składu solistów bytomskiej sceny operowej. Wielkim sukcesem był jej występ w premierze „Halki" Stanisława Moniuszki - 16 czerwca 1965, dla uczczenia XX - lecia Opery Śląskiej. Inscenizacja została przygotowana przez Napoleona Siessa, a w ówczesnej publicystyce pisano: „(...) wysoko oceniono muzyczną stronę widowiska oraz dwie wybijające się kreacje solistyczne: Jontka / w wykonaniu Zbigniewa Platta a przede wszystkim Halkę Stanisławy Marciniak - »jest to być może najlepsza obecnie Halka w skali krajowej« (T. Kaczyński, Ruch Muzyczny, nr 19 z 1965 r.). Jej główne role operowe to Cho-Cho-San w "Madame Butterfly" i Leonora w "Trubadurze" Pucciniego, Abigaile w „Nabucco" i Elżbieta w "Don Carlosie" Verdiego; partie tytułowe w „Aidzie" Verdiego; „Normie" Belliniego; „Halce" Moniuszki. Łącznie 25 partii operowych. Działalność sceniczną w Operze Śląskiej śpiewaczka zakończyła w 1986 roku. W trakcie swej pracy zawodowej w Operze śląskiej, Stanisława Marciniak-Gowarzewska prowadziła działalność pedagogiczną (l. 1970-73 - na stanowisku nauczyciela śpiewu solowego w Państwowej Szkole Muzycznej w Zabrzu; l. 1987-1991 - konsultant wokalny Opery Śląskiej; od 1973 do końca - nauczycielka śpiewu solowego w Akademii Muzycznej w Katowicach). W dowód uznania swych zasług, w tym za pracę pedagogiczną, otrzymała indywidualną Nagrodę III stopnia Ministra Kultury i Sztuki (trzykrotnie), Nagrodę Rektora AM w Katowicach (trzykrotnie). Była nadto trzykrotną laureatka indywidualnych nagród za szczególne osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze w latach: 1983, 1991 i 1992, uwieńczeniem czego stało się uzyskanie tytułu „Pedagoga Roku '95", przyznanego przez Stowarzyszenie Polskich Pedagogów Śpiewu we Wrocławiu, którego była członkiem. W międzyczasie zdobywała kolejne stopnie naukowe (1987 - docentura, 1994 - profesura nadzwyczajna; 2001 profesura zwyczajna). Stanisława Marciniak-Gowarzewską odznaczona została Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski; Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi; Dyplomem Szczególnego Uznania za Zasługi dla Państwowej Opery Śląskiej i tytułem Zasłużonego Działacza Kultury. Wśród wychowanków i absolwentek/ów Pani Profesor znaleźli się / ujmując rzecz alfabetycznie / znani melomanom m.in.: Grażyna Bieniek, Barbara Broda-Malon, Maria Ćwiakowska, Tomasz Czirnia, Barbara Dobrzańska, Czesław Gałka, Mirosława Jasielska, Maria Knapik, Tomasz Lorek, Elżbieta Grodzka-Łopuszyńska, Benon Maliszewski, Hubert Miśka, Agata Piękosz, Katarzyna Pleśniak, Beata Raszkiewicz, Tomasz Paweł Sadownik, Jolanta Wrożyna , Jolanta Wyszkowska, Maria Zientek, Adam Żaak, Dagmara Żuchnicka, Marcin Żychowski i córka Pani Stanisławy / Regina Gowarzewska.
August Brunetti Pisano Brunetti Pisano Mercy 1870 1926 1943 2005
August Brunetti-Pisano +••.••(...)) Einsam über Dornen Für Singstimme (Tenor/Sopran) und Klavier August Brunetti-Pisano +••.••(...)) Lonely over thorns For voice (tenor / soprano) and piano Einsam über Dornen durchs Geheg, zwischen Tod und Wahnsinn. führt dein Weg. Vorwärts! Kein Erbarmen, keine Wahl! Vorwärts! Vorwärts! Kein Erbarmen, keine Wahl! Und so lang du atmest währt die Qual. August Brunetti-Pisano (* 24. Oktober 1870 in St. Gilgen † 1. September 1943 in Salzburg) war ein österreichischer Komponist. Als Klavierlehrer der Familie Trakl unterrichtete er Georg Trakl und dessen Geschwister. Er war lange Zeit der Präsident der Kunstgesellschaft Pan in Salzburg. 1926 wurde eine Brunetti-Gesellschaft in Wien gegründet. Als Spätromantiker in einer Zeit des Umbruchs, während neue Musikstile wie Impressionismus, Expressionismus, Atonalität und Zwölftonmusik aufkamen, blieb er zeitlebens erfolglos und fiel der Vergessenheit anheim. Seit 2005 wird er aber wiederentdeckt. Lonely over thorns through the wilderness, between death and madness. leads your way. Forward! No mercy, no choice! Forward! Forward! No mercy, no choice! And as long as you breathe endures the agony. August Brunetti-Pisano (24 October 1870 - 1 September 1943), was an Austrian composer. Brunetti-Pisano was born in St. Gilgen. He was Georg Trakl's piano teacher. He was for a long time the president of the "Kunstgesellschaft Pan" (Society of Arts Pan) in Salzburg. In 1926 the "Brunetti-Gesellschaft" (Brunetti Society) was founded in Vienna. As a Late Romantic he struggled all his life for recognition, but with little success. Since 2005 he has been rediscovered, especially in Salzburg, where he died.
August Brunetti Pisano Brunetti Pisano 1870 1943
August Brunetti-Pisano +••.••(...)) Sieben Tonbilder für Klavier 1. Blüten der Liebe – 2. Nachsommer – 3. Des Einkehrhauses alte Uhr 4. Tränen - 5. Sternennacht – 6. Erde – 7. Der Lenz ist gekommen Christian Bauschke, Klavier Der Salzburger Komponist August Brunetti-Pisano, geboren 1870 in St. Gilgen (Salzburger Land), gestorben 1943 in Salzburg, gehört zu einer Generation, welche die Wende vom 19. auf das 20. Jahrhundert künstlerisch mitgeprägt hat und nimmt damit einen wichtigen Platz in der Salzburger Komponisten-Szene jener Zeit ein. Sein umfangreiches kompositorisches Schaffen fiel jedoch der Vergessenheit anheim. Im Spannungsfeld eines ausgereizten Dur-Moll-Tonartensystems und den ersten Tendenzen zu seiner Auflösung, entwickelte Brunetti-Pisano eine eigene hochexpressive Tonsprache, die in seinen sieben „Tonbildern“ eindrucksvoll zum Tragen kommt. Christian Bauschke spielt auf einem Flügel der Wiener Traditionsmarke Bösendorfer.
o
- cronologia: Compositori (Europa). Interpreti (Europa).
- Indici (per ordine alfabetico): P...